Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ο πόλεμος άρχισε



Ο πόλεμος άρχισε

Θα ήθελα να προσπαθήσω, γράφοντας αυτές τις γραμμές, θα ήθελα να μπορέσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Να προσπαθήσω να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου, με νηφαλιότητα, να βάλω μια τάξη στα όσα θλιβερά γίνονται αυτές τις μέρες στον τόπο μας. Καθώς γράφω προσπαθώ ακόμα βρω κάποια ελπίδα ή ακόμα να διερευνήσω τυχόν θετικά στοιχεία της κατάστασης.
Από αυτό το μπλογκ εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, επανειλημμένα («Ανατροπές ή βαρβαρότητα», «Το διάγγελμα του προέδρου – Ανατροπή 2», «Μια ανάσα από τον πόλεμο») φωνάζαμε ότι η κρίση που βρισκόταν σε εξέλιξη δεν ήταν μια απλή οικονομική κρίση αλλά ο προάγγελος ενός ανελέητου πολέμου, ενός πολέμου με διαφορετική μορφή από αυτούς που ξέραμε μέχρι σήμερα, ενός πολέμου χωρίς συμβατικά όπλα. Περιγράφαμε τον πόλεμο ως ένα οικονομικό έγκλημα που σκοπό έχει την διάλυση του κράτους και την άνευ όρων παράδοση όλων των πόρων του κράτους, των υδρογονανθράκων, των ημικρατικών οργανισμών, των πάντων, ακόμα και την «επίλυση» του κυπριακού θέματος με απαράδεκτο τρόπο. Για να γίνουν όλα αυτά εξηγούσαμε ότι ο λαός μας θα οδηγείτο προ τεραστίων διλημμάτων ολικής καταστροφής ή παράδοσης, ολικής καταστροφής ή σημαντικής μείωσης του βιοτικού επιπέδου, ολικής καταστροφής ή «επίλυσης» του κυπριακού κοκ.
Προτείναμε ξεκάθαρα ότι μόνος τρόπος αντιμετώπισης του επερχόμενου πολέμου, ήταν μια ολική ανατροπή σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο. Δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα βέβαια ότι η προτεινόμενη «ανατροπή» θα ήταν ικανή να ανατρέψει την επερχόμενη καταστροφή. Οφείλαμε όμως, έγκαιρα, να προσπαθήσουμε να θωρακίσουμε τον τόπο από τους «εισβολείς».
Πριν από μια βδομάδα, το Eurogroup, καταδίκασε τη Κύπρο σε απόλυτη καταστροφή. Το παραδέχονται όλοι, ακόμα και όσοι, υπό τον μανδύα της λογικής και του εθνικού συμφέροντος, αποδέχτηκαν την εφαρμογή της. Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως, το Eurogroup, πρότεινε αρχικά διαδικασία bail in  για τις δύο μεγάλες τράπεζες. Όταν η πρόταση απορρίφθηκε, το Eurogroup, κατέληξε στο κούρεμα των καταθέσεων σε όλες τις τράπεζες της Κύπρου, γεγονός που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη κατάρρευση όλων των τραπεζών, του χρηματοπιστωτικού τομέα της Κύπρου και στην άμεση χρεοκοπία του κράτους. Από τη στιγμή που φύγαμε από το eurogroup με αυτή τη πρόταση, η βόμβα βρισκόταν ήδη στα θεμέλια και των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού τομέα. Θεωρώ ότι η απόφαση της βουλής για το όχι στο κούρεμα σε όλες τις καταθέσεις, έσωσε το κράτος από βέβαιη άμεση χρεοκοπία.
Μέχρι στιγμής, οι εξελίξεις τρέχουν από λεπτό σε λεπτό. Από ότι φαίνεται η Λαϊκή Τράπεζα διαλύεται ενώ προς το παρόν γίνεται διαπραγμάτευση για τη διάσωση της Τράπεζας Κύπρου. Οψόμεθα
Σε κάθε περίπτωση η Κύπρος έχει πληγεί από μια βόμβα μεγατόνων. Αμφιβάλω για το κατά πόσον θα μπορέσει η πατρίδα μας να ορθοποδήσει στο σύντομο μέλλον. Από την ερχόμενη βδομάδα, οι άνεργοι θα πληθαίνουν, οι φτωχοί θα αυξάνουν δραματικά, η απελπισία θα αυξάνεται. Πέρα από τις πιέσεις στην οικονομία που θα ασκήσει η συμφωνία με το Eurogroup, θα υπάρξουν πολύ σύντομα νέοι εκβιασμοί για μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών οργανισμών κοκ. Η ύφεση θα βαθαίνει και η απελπισία θα εδραιώνεται.
Η πατρίδα μας, βρίσκεται πια σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε κατάσταση πολεμικής σύρραξης. Θα υπάρξουν τεράστιες απώλειες, αυτό πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ωφείλουμε όμως έστω και αυτή τη στιγμή να αγωνιστούμε για να επανέλθει η «ειρήνη» και η ευημερία. Κάθε μέρα που περνά η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Θεωρώ ότι το κυβερνητικό σχήμα, τουλάχιστον όπως είναι σήμερα έχει κλείσει τον κύκλο του. Απαιτούνται ανατρεπτικές κινήσεις για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Τα πολιτικά κόμματα, δεν έχουν ούτε το σθένος, ούτε την αξιοπιστία, ούτε την αξιοπρέπεια να προχωρήσουν σε αυτές τις κινήσεις. Ο λαός θα πρέπει να κινηθεί ειρηνικά και μαζικά,  να πιέσει με κάθε τρόπο και σε κάθε κατεύθυνση και να αποτελέσει τον καταλύτη για την ανατροπή. Ο λαός πρέπει να απαιτήσει:
1. Την δημιουργία ενός νέου κυβερνητικού σχήματος από όλα το κόμματα, κινήματα, είτε υπό τον πρόεδρο Αναστασιάδη είτε από όποιον άλλον συναποφασιστεί από όλους. Σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα κανείς δεν περισσεύει.
2. Δημιουργία στρατηγικής για την συντομότερο δυνατό εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Πανστρατιά όλων, για την προώθηση και υλοποίηση στρατηγικών συμμαχιών με άλλα κράτη για την θωράκιση του θέματος. Η Τουρκία σήμερα αγωνίζεται να ακυρώσει ακόμα και την συμφωνία με το Ισραήλ.
3. Χάραξη πολιτικής έκτακτης ανάγκης για στήριξη όλων των συμπολιτών μας, ο οποίοι πρόκειται να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα φτώχειας. Θα πρέπει να δωθεί το μήνυμα στην κοινωνία ότι η αλληλεγγύη θα αποτελέσει το βασικότερο μέτρο για την μελλοντική πρόοδο  ολόκληρης της κοινωνίας.
4. Δημιουργία στρατηγικής για έξοδο από τα δεσμά της Τρόικας. Θα πρέπει, χωρίς δογματισμούς, χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς κολλήματα να εξεταστούν ΟΛΕΣ οι προτάσεις.
5. Εκσυγχρονισμό του κράτους και του δημόσου τομέα.
6. Την εκστρατεία σύμπηξης μετώπου κρατών της Ευρωζώνης για ενεργοποίση της απόφασης για  άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον ESM και όχι μέσω των κρατών
7. Κάθαρση και τιμωρία των ενόχων που οδήγησαν στο ξεγύμνωμα της «οικονομικής άμυνας» του κράτους που οδήγησε στη σημερινή τραγωδία.
Τέλος θεωρώ ότι η δημιουργία του ταμείου αλληλεγγύης προσφέρει μια θετική προοπτική. Πρέπει να οργανωθεί και να προωθηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να στηριχτεί από σύσσωμη την κοινωνία, τις επιχειρήσεις, την εκκλησία για την αντιμετώπιση πιθανών μελλοντικών “επιθέσεων” αλλά και ως εγγύηση για χρηματοδότηση μελλοντικών μεγάλων αναπτυξιακών έργων που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Αν πρέπει να βρω κάτι θετικό από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι το γεγονός ότι το μηνύμα για τις πραγματικές προθέσεις της Τρόικας και όσων βρίσκονται πίσω από αυτήν είναι ξεκάθαρες.  Δεν έχουμε τη δυνατότητα να πλανώμεθα. Η Τρόικα δεν είναι μια τράπεζα που μας δανείζει. Εύχομαι λαός και πολιτικές ηγεσίες να έχουν πάρει τα σωστά μυνήματα και να αρχίσει η ΑΝΑΤΡΟΠΗ για την σωτηρία του τόπου, του λαού και των μελλοντικών γενεών. Αλλιώς…

ΥΓ: Οι τράπεζες και το κράτος μας, μετά την συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Ακόμα και αν η συμφωνία δεν περιλαμβάνει διάλυση άλλων τραπεζών, ο κίνδυνος για σύντομη τέτοια κίνηση είναι ορατός. Από την Τρίτη ή όποτε ανοίξουν οι τράπεζες ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ σε πιθανό BANK RUN. ΣΤΗΡΙΖΩ με τον τρόπο μου τις τράπεζες, ΣΤΗΡΙΖΩ τον τόπο, ΔΕΝ αποσύρω όποιες καταθέσεις πέραν από τις άμεσες τρέχουσες ανάγκες μου.

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Πολίτης μόνος... ψάχνει υποψήφιο




Πολίτης μόνος... ψάχνει υποψήφιο


Δυο βδομάδες από τις προεδρικές εκλογές, τις πιο κρίσιμες ίσως από 1974 για την Κύπρο.  Ο νέος πρόεδρος δεν θα πρέπει απλά να διαχειριστεί , όπως λέγεται από  πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, τις μνημονιακές διατάξεις και τις προσταγές των «μεγάλων» της ΕΕ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Από το 2011 αλλά και αργότερα από αυτό το μπλογκ, πολύ πριν φτάσουμε στη σημερινή  τραγική κατάσταση, προτείναμε τις ανατροπές, πολιτικές και κοινωνικές που ήταν απαραίτητες για να προληφθεί το αδιέξοδο. Το κατά πόσον περιμέναμε, ότι είτε οι πολιτικές δυνάμεις (το άθλιο πολιτικό κατεστημένο) είτε ο κυπριακός λαός (κατά Θεμιστοκλή Δέρβη , ο κυπριακός ζοππόβορτος λαός) θα οδηγούσαν τον τόπο στις εν λόγω ανατροπές, είναι άλλη κουβέντα.

Η ευθύνη πάντως διαμοιράζεται, ίσως όχι (σίγουρα όχι) στα ίσα, αλλά πάντως διαμοιράζεται και στους δύο «παράγοντες» της δημοκρατίας, πολιτικό κατεστημένο και λαό. Το πολιτικό κατεστημένο, αυτό το πολιτικό κατεστημένο, που μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα και που σήμερα διεκδικεί να μας σώσει, χωρίς καν να έχει προηγηθεί μια ουσιαστική αυτοκριτική, χωρίς ούτε καν να έχει προηγηθεί μια ουσιαστή προσπάθεια αλλαγής στο τρόπο που πολιτεύεται, στο τρόπο που απευθύνεται στο λαό (ακόμα ακούμε για Μακάριο, Γρίβα, αριστερά για να μην βγει η δεξιά και τούμπαλιν κοκ), αυτό το πολιτικό κατεστημένο (στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων) που όλα αυτά τα χρόνια διεπλέκετο με το τραπεζικό κατεστημένο και σήμερα το «καταγγέλει» ανώνυμα, λες και μιλάμε για κτίρια και εταιρίες φαντάσματα και όχι για άτομα, φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης.

Το καλοκαίρι του 2011, η ιστορία του τόπου στιγματίστηκε από τα τραγικά γεγονότα στο Μαρί. Ο λαός έδειξε για πρώτη φορά ότι ήταν έτοιμος να βάλει τέλος στην πολιτική ασυδοσία. Το «κίνημα» όμως που δημιουργήθηκε και η άτυπη ηγεσία του, ενώ από τότε οσφριζόταν που οδηγείτο ο τόπος,  περιόρισε τη δράση του στις «απολίτικες» και άνευ συγκεκριμένου ανατρεπτικού πολιτικού στόχου συγκεντρώσεις  - «μνημόσυνα» έξω από το προεδρικό μέγαρο με προδιαγεγραμμένο το «άδοξο» τέλος. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι θα έπρεπε να κηρυχθεί η επανάσταση και να πάρει ο λαός τα «καρυοφύλια»  και τις μολότοφ. Το αντίθετο. Θα έπρεπε τότε, ο λαός ή το λαϊκό «κίνημα» να θέσει το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας προ των ευθυνών της, για μια συλλογική δράση, έξω από τα άθλια πολιτικά τους παιχνίδια εξουσίας με σκοπό την πρόληψη της επερχόμενης καταστροφής. Την ευθύνη της αποτυχίας της «εκμετάλλευσης» αυτού του μομέντουμ, την φέρει ο καθένας από εμάς. Την φέρουμε και όσοι είμασταν παρόν στο προεδρικό το θλιβερό αυτό καλοκαίρι, και όσοι «ηγούνταν» της προσπάθειας και όσοι παρακολουθούσαν από τις τηλεοράσεις τους (αν είχαν ρεύμα) τα τεκτενόμενα έξω από το προεδρικό. Ας μην βιαστεί κάποιος να πει, ότι δεν ήταν πρέπον να «εκμεταλλευτούμε»  τις ανθρώπινες τραγωδίες του χαμού δεκατριών ανθρώπων για πολιτικούς σκοπούς. Πολιτική είναι η ίδια η ζωή μας. Άλλωσε, και στο πόρισμα Πολυβίου, αναφέρεται ρητά το μερίδιο ευθύνης,  διαχρονικά της πολιτικής ηγεσίας του τόπου στην καταστροφή. Η δράση για πολιτικές ανατροπές προκειμένου να προλαμβάναμε την ασυγκρίτως μεγαλύτερη «έκρηξη» της σημερινής κρίσης ήταν και απολύτως δικαιολογημένη και απολύτως επιβεβλημένη. Χάθηκε. Αφέθηκε η λαϊκή αντίδραση, βορά στα πολιτικά παίγνια των κομματικών μηχανισμών.

Στις επερχόμενες εκλογές, οι τρεις εκπρόσωποι του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου μας, αυτού του κατεστημένου που φέρει την ευθύνη και για την έκρηξη στο Μαρί και για την «έκρηξη» της άνευ προηγουμένου απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας, του μνημονίου, των αδιεξόδων που οδηγήθηκαν δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, του επερχόμενου ξεπουλήματος του εθνικού μας πλούτου, του υποθηκευμένου μέλλοντος του τόπου, διεκδικούν την ψήφο μας. Ένας από τους τρεις θα εκλεγεί. Κατά πάσα πιθανότητα, ο εκλεκτός του ΔΗΣΑΚΕΛΙΚΟΥ μετώπου, ο άνθρωπος που θα συνεχίσει με συνέπεια την πολιτική Χριστόφια στο κυπριακό, θα υλοποιήσει τις ιδιωτικοποιήσεις που συμφώνησε ο Χριστόφιας και θα βοηθήσει το ΑΚΕΛ να ξανασυσπειρώσει το κομματικό του πελατολόγιο, ο Νίκος Αναστασιάδης.

Όποιος και να εκλεγεί στο δεύτερο γυρό... όποιος και να εκλεγεί θα πρέπει στη πρώτη Κυριακή να έχει πάρει ένα σαφές πολιτικό μήνυμα από το λαό. Το μήνυμα της αμφισβήτησης. Το μήνυμα ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τη πεπατημένη της για δεκαετίες πολιτική, που μας έφερε στη σημερινή «έκρηξη». Το μήνυμα ότι όποιος και να εκλεγεί θα έχει πολύ σύντομα να αντιμετωπίσει  την οργή του λαού αν δεν προχωρήσει στις απαραίτητες ανατροπές που θα δώσουν προοπτική εξόδου από την «κρίση». Στη πρώτη Κυριακή, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο του τόπου, θα πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι πρέπει να προχωρήσουν σε οδηνηρή αυτοκριτική, να εγκαταλείψουν τους «φτηνούς» πολιτικάντικους σχεδιασμούς τους και να συνεργαστούν στα πλαίσια μιας πραγματικής ανατροπής, στο κυπριακό, στην αποκατάσταση της κυριαρχίας μας και στην πολιτική για εξόδο από την κρίση.

Όποιος και να είναι ο επόμενος πρόεδρος.

Θα πρέπει στο πρώτο γύρο και οι τρεις υποψήφιοι και τα κομματικά τους επιτελεία να έχουν φάει ένα δυνατό χαστούκι με απροσδόκητα χαμηλά ποσοστά.

Γι αυτό, την πρώτη Κυριακή, δεν μπαίνω σε ψευτοδιλήμματα. Δεν επιλέγω τον λιγότερο αναξιόπιστο. Την πρώτη Κυριακή επιλέγω να στείλω το μήνυμα που ΔΕΝ έστειλα τον Ιούλιο του 2011. Ότι ο τόπος δεν σηκώνει πια, κομματικές στρατηγικές.

Γι αυτό ΕΠΙΛΕΓΩ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ στις εκλογές. Γι αυτό επιλέγω ένα από τους μικρούς υποψήφιους για να καταγράψω όσο το δυνατό μειωμένο ποσοστό στους τρεις «μεγάλους». Για να μπορέσω να έχω ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.