Ο Πίου... πρόεδρος

-->

Ο Πίου... πρόεδρος

Ο πρόεδρος λοιπόν έκανε την μεγάλη μεταγραφή και έφερε τον Πίου το μαύρο πιστόλι. Τώρα διαρκείας... πάρτε όλοι.

Όταν η κατά τα άλλα σοβαροφανής πολιτική τακτική, ταυτίζεται με τη χιουμοριστική διαφημιστική έμπνευση έχουμε υπέρλαμπρα φαινόμενα πολιτικής αθλιότητας.

Ευρισκόμενος στα αδιέξοδα που ο ίδιος οδήγησε τον εαυτό του και την ομάδα του, ο υπερχρεωμένος πρόεδρος «ανακαλύπτει» τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο Πίου από την ποδοσφαιρομάνα Λιουλιαλάμπε σε μια απέλπιδα προσπάθεια επικοινωνιακής τακτικής ξελασπώματος και πώλησης των εισιτηρίων διαρκείας. Η «μεγάλη» μεταγραφή συνοδεύεται με κάθε λογής επικοινωνιακό μέσο, ακόμα και τραγούδι «Ο Πίου... το μαύρο πιστόλι...»

Διερωτάται βέβαια κανείς, τι σχέση μπορεί να έχει ο Πίου και ο «πρόεδρος» με την κυπριακή πολιτική σκηνή; Όταν, ο νεοφιλελεύθερος πρόεδρος Χριστόφιας και η νεοφιλελεύθερη ηγεσία του ΑΚΕΛ συνθλίβονται από τα αποτελέσματα των αλλοπρόσαλλων νεοφιλελεύθερων πολιτικών τους πράξεων τα αδιέξοδα είναι αναπόφευκτα. Ο μονίμως καταγγέλλων τους άλλους πρόεδρος μας (ωσάν να  είναι δημοσιογράφος της αντιπολίτευσης), αφού οδήγησε το τόπο στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταστροφής, αφού άνοιξε το δρόμο στην τρόϊκα και το διεθνές νομισματικό ταμείο,  αφού άνοιξε την συζήτηση για ιδιωτικοποίηση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου της CYTA και της Αρχής Λιμένων, αφού έθεσε υπό αμφισβήτηση τις προοπτικές ανάπτυξης του τόπου από το φυσικό αέριο, αφού εκχώρησε την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού παρέδωσε τα εργασιακά δικαιώματα στο ΔΝΤ, αφού συντάχθηκε /διεπλάκηκε(;) με  τους τραπεζίτες  ενεργώντας κατ εντολή τους κλπ κλπ, κατάλαβε ότι ο διακαής πόθος του να επανεκλεγεί πρόεδρος της Κύπρου έχει εξανεμιστεί. Η αμαρτωλή ηγεσία του ΑΚΕΛ από την άλλη, ως συνεπείς νεοφιλελεύθερη διζωνικομοσπονδιακή κλίκα, μπορεί μεν να αισθάνεται ότι εξασφαλίζεται η πολιτική της συνέχεια από τη μέχρι στιγμής πρωτιά του ΔΗΘΕΝ αντιπάλου της, Αναστασιάση (ακριβώς το αντίστροφο από το ότι συνέβαινε στις εκλογές 2008 όπου οι συναγερμικοί έστω και καμουφλαρισμένα πανηγύριζαν για την εκλογή Χριστόφια) , από την άλλη όμως δεν μπορεί να αφήσει να χρεωθεί η ίδια μια πιθανή εκλογική συντριβή στα μάτια των αφελών «οπαδών» της.

Η μόνη λύση είναι μια επιλογή Πίου. Ενός «άγνωστου», σοβαροφανούς άντρα, από μια «πολιτικομάνα» (ΕΔΗ στην περίπτωση μας) που θα πλασαριστεί ως κάτι διαφορετικό, που θα θυμίζει την επιλογή Βασιλείου του 1988, που θα λειτουργήσει στην λογική «εδώ ψηφίσατε Χριστόφια... δεν θα ψηφίσετε Μαλά?». Και που θα έχει τα εχέγγυα να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό, και θα δίνει την δυνατότητα στην αμαρτωλή ηγεσία του ΑΚΕΛ να παραμένει αγγιστρωμένη στην ηγεσία του κόμματος, Κατά την συνήθη τακτική, εκμεταλλευόμενη την πόλωση με τον ΔΗΘΕΝ αντίπαλο της ΔΗΣΥ, να συντηρήσει τα ψηλά ποσοστά του ΑΚΕΛ. Ταυτόχρονα παραδίνοντας την σκυτάλη της εξουσίας στον εταίρο του ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ να συνεχιστεί η αδιέξοδη ΔΗΣΑΚΕΛΙΚΗ πολιτική στο κυπριακό ενώ από τη θέση της αντιπολίτευσης πια, να επανέλθει στην αριστερίστικη ρητορία όσον αφορά τα οικονομία και την κοινωνία (αφού πρώτα οδήγησε το τόπο σε ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές). Η ηγεσία του ΑΚΕΛ θα μπορούσε, αν ήθελε, να δώσει μια νέα προοπτική διάσωσης του τόπου. (Ανατροπή ή βαρβαρότητα: http://grosplans.blogspot.com/2012/06/blog-post_30.html). Αντ’ αυτού προτίμησε να διαχειριστεί την πολιτική σαν μαφιόζικη ποδοσφαιρική κλίκα. Καλώντας τους ΑΚΕΛικούς «οπαδούς» για «διαρκείας πάρτε όλοι»,  και τραγουδώντας «Μαλάς... το νέο πιστόλι», η αμαρτωλή ηγεσία του ΑΚΕΛ απεδείχτηκε για ακόμα μια φορά μικρότερη των περιστάσεων.

Τώρα πια  αφήνεται η επιλογή στους πολίτες να διασώσουν, αν θέλουν την αξιοπρέπεια τους, δίνοντας ένα χαστούκι στην αμαρτωλή ηγεσία του ΑΚΕΛ.