Η γιορτή της δημοκρατίας

Η γιορτή της δημοκρατίας

17 Ιουνίου. 10:00. Είμαι στον Πρωταρά. Είναι μια ωραία ζεστή κυριακάτικη κυπριακή μέρα με ένα ελαφρύ δροσερό αεράκι από την θάλασσα.

17 Ιουνίου. Δεύτερη ΜΜ (ΜεταΜνημονίου) εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα.

Η πιο κλισέ φράση που διαχρονικά ακούμε τέτοιες μέρες είναι ότι οι εκλογές αποτελούν «τη γιορτή της δημοκρατίας».

Γιορτή λοιπόν ξημέρωσε σήμερα.

Γιορτή λοιπόν. Βάζουμε τα καλά μας ρούχα (αν θέλουμε), αλλά κυρίως τη καλή μας διάθεση, και τιμούμε  την έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας. Στις εκλογές σου δίνεται η εντύπωση πως η επόμενη μέρα θα είναι μια νέα μέρα. Ότι σήμερα  αφήνεις πίσω τα στρεβλά και τα κακά του παρελθόντος. Ξέρεις βέβαια. Δεν γίνονται θαύματα. Και η αυριανή μέρα θα είναι μια νέα δύσκολη μέρα. Μια νέα δύσκολη μέρα για τους εργαζόμενους (όσοι τυχεροί ακόμη εργαζόμαστε) μια νέα δύσκολη μέρα για τους άνεργους, για τους πολίτες που αγωνίζονται να συντηρήσουν τις οικογένειες τους, να αντιμετωπίσουν τη ψυχρή επιθετικότητα των τραπεζών τους, να... να... να... Όπως και νάχει όμως, οι εκλογές είναι μια διαδικασία που ξέρει να σε ξεγελάει. Να σου γεννάει ελπίδες για κάτι νέο, για κάτι καλύτερο, για κάτι πιο δίκαιο.

Γιορτή λοιπόν. Αν είναι έτσι όμως, γιατί εγώ ξύπνησα με σφιγμένο το στομάχι. Αν είναι έτσι, γιατί μιλώντας με τον φίλο Γιάννη (που πλήρωσε αεροπορικό εισιτήριο από την Κύπρο γιατί ένοιωθε ότι όφειλε να ασκήσει τα δημοκρατικά του δικαιώματα) που πήγαινε στην Πρέβεζα να ψηφίσει, τον άκουσα αγχωμένο, σχεδόν τρομοκρατημένο, απελπισμένο, σχεδόν μετανιωμένο που μπήκε σ αυτή τη διαδικασία. Πως είναι δυνατόν; Πως είναι δυνατόν η εκλογική διαδικασία, η «γιορτή της δημοκρατίας», να αποτελεί αδιέξοδο για ανθρώπους με βαθιά δημοκρατική συνείδηση;

Μα «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Είναι η δεύτερη κλισέ φράση που ακούμε στις εκλογές. Ποιος όμως ελπίζει σε διέξοδο σε αυτή την εκλογική διαδικασία;

Η σημερινή «δημοκρατία» δείχνει να οδηγείται σε αδιέξοδα. Και αυτά τα αδιέξοδα είναι που οδηγούν την άνοδο δυνάμεων που απαξιούν την ίδια τη δημοκρατία. 

Η σημερινή «δημοκρατία» οδηγείται σε θάνατο και μαζί της και η Ελλάδα. Και αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα εξακολουθούν να είναι γαντζωμένοι στο πολιτικό σκηνικό.

Δυστυχώς το διακύβευμα της σύντομης ανατροπής της κρίσης και της αποκατάστασης έστω και μεσοπρόθεσμα της ευημερίας μας, έχει χαθεί. Φρόντισαν γι αυτό όλες οι πολιτικές δυνάμεις που από καιρό κατάστρεψαν το κράτος, τις δομές του, αλλά και τον ίδιο το λαό.

Με Ευρώ ή με δραχμή, με μνημόνιο ή με καταγγελία του, με εφαρμοστικό νόμο ή με κατάργηση του, με κουρεμα ή χωρίς, η Ελλάδα χρειάζεται ριζική επανίδρυση. Η περαιτέρω χειροτέρευση της κατάστασης είναι αναπόφευκτη. Εν τω μεταξύ όμως θα πρέπει να αρχίσει να οικοδομείται ένα νέο κράτος, με περισσότερη δημοκρατία, με σωστές δομές, με εθνική αξιοπρέπεια, με σεβασμό σε όλους τους πολίτες του. Ένα κράτος που θα στηρίζεται στο πολιτισμό Του, στην παραγωγικότητα Του, στις ομορφιές Του, στο λαό Του, στον ήλιο Του, στον αέρα Του, στις θάλασσες Του, στις πηγές Του, στις πραγματικές Του αξίες και εν πάση περιπτώση στα δικά Του πόδια. Όχι στα δάνεια του, όχι στα δεκανίκια των εταίρων του... και σίγουρα χωρίς τους πρωταγωνιστές ή τους κομπαρσους που οδήγησαν τον ελληνισμό στην σημερινή κατάσταση.

Σημείωση 1: Ελλάδα είναι το ελληνικό κράτος, η Κύπρος και ο όπου γης ελληνισμός.

Σημείωση 2: Οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην σημερινή κατάσταση είναι ΟΛΟΙ αυτοί που «διεκδικούν να τον σώσουν» στις σημερινές εκλογές.