Μια ανάσα από τον «πόλεμο» - Κανένας μόνος στην κρίση

Μια ανάσα από τον «πόλεμο» - Κανένας μόνος στην κρίση

Μέσα η Κύπρος, έξω η Κύπρος, στο μηχανισμό, με δάνεια... Ρώσοι, Κινέζοι, Καναδοί, Καταρανοί... 1,8 δις, 4 δις, 8 δις... αξιόγραφα, ομόλογα, τοκοχρεολύσια πάνω, τοκοχρεολύσια κάτω, ληξιπρόθεσμα δάνεια... Ανακεφαλαίωση ή ανακεφαλαιοποίηση...

Η ουσία είναι ότι πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε στην εδραίωση της κρίσης και στην Κύπρο όπως και στην Ελλάδα. Σύντομα το μέγιστο θέμα της καθημερινότητας μας θα είναι η «δόση». Εάν θα μας δώσουν την «δόση» ή αν δεν θα μας την δώσουν αν δεν κόψουμε τις συντάξεις, αν δεν κόψουμε τα ταμεία ανεργίας... αν δεν ψηφίσουμε τον τάδε ή τον δείνα... αν δεν αυξήσουμε τον εταιρικό φόρο, αν δεν κλείσουμε κανένα νοσοκομείο... κανένα σχολείο, αν δεν εκχωρήσουμε την οικονομική πολιτική μας στην Γερμανία... σιγά σιγά και ολίγην εξωτερική πολιτική... και υγεία, και άμυνα... κοκ.

Σιγά σιγά θα μας οδηγήσουν και σε πιο επικίνδυνα διλήματα. Πολύ πιθανόν η απαιτούμενη «δόση» να συνοδεύεται με μια «λύση – παράλυση»  του κυπριακού τύπου Ανάν... ακόμα και παράδοση σε ξένες δυνάμεις των διαφαινόμενων υδρογονανθράκων που προσφάτως εντοπίστηκαν στην Κύπρο.

Θα μας θέτουν διλήμματα του τύπου μέσα ή έξω από το Ευρώ, μέσα ή έξω από την Ευρώπη κοκ.

Άμεσα, τώρα, σήμερα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος, ένας πόλεμος πιθανόν λιγότερο αιματηρός αλλά πάντως το ίδιο σφοδρός και με τα ίδια κίνητρα με τους συμβατικούς. Ένας πόλεμος που αφορά στην επικυριαρχία κάποιων δυνάμεων έναντι των λαών και των κρατών και στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών.

Καθόσον λοιπόν ο πόλεμος αυτός δεν πραγματοποιείται  με συμβατικά όπλα, η επιβίωση των λαών θα εξαρτάται, όχι από το πολεμικό οπλοστάσιο τους αλλά  από άλλες εσωτερικές, πανίσχυρες και ανίκητες δυνάμεις κάποιες από τις οποίες είναι:

            α. Η ουσιαστική αναδιάρθρωση του κράτους που θα το καταστήσει πιο λειτουργικό, λιγότερο γραφειοκρατικό και προτίστως πιο αποτελεσματικό.

            β. Η άμεση επίλυση χρόνιων προβλημάτων στην γεωργική/ κτηνοτροφική παραγωγή και ενίσχυση και εκσυγχρονισμός του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας.

            γ. Η εργατικότητα των πολιτών.

            δ. Η ΑΠΟΛΥΤΗ προσύλωση στη δημοκρατία και την ελευθερία.

            ε.  Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ο ένας για τον άλλο. Αποτελεί το βασικότερο όπλο αντίστασης στην πιθανή επερχόμενη λαίλαπα. Είναι το κύριο όπλο της κοινωνίας για αντίσταση σε ψευτοδιλήμματα που θα μας θέτουν οι «σωτήρες» μας.

Αν αντιθέτως υπερισχύσει το αίσθημα της κατ άτομο αυτοσυντήρησης, τότε ο κοινωνικός ιστός θα διαρραγεί και η ολική κατάρρευση (και εξάρτηση) θα είναι αναπόφευκτη.

Ο συντάκτης του κειμένου γνωρίζει ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών του κειμένου αυτού θα το θεωρήσουν υπερβολή. «Σιγά μην έχουμε τέτοιο πόλεμο, σιγά που θα μας οδηγήσουν στην καταστροφή, σιγά μην μας...». Η απάντηση είναι δίπλα μας. Η περιγραφή των αποτελεσμάτων της «κρίσης» όπως αναφέρονται πιο πάνω αποτελούν το ελάχιστο αυτού που γίνεται τώρα στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιρλανδία, στην Ιταλία και την Ισπανία. Πόσο μάλλον σε ένα μικρό κράτος στην εσχατιά της Ευρώπης, το οποίο έχει όμως προοπτικές ένταξης στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. 

Όσο ευλογία μπορεί να αποδειχτεί η εξεύρεση των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, άλλο τόσο μπορεί να αποδειχτεί και καταστροφή. Τα συμφέροντα εξάλλου από μια πιθανή εξαναγκαστική «εξάρτιση» της Κύπρου σε άλλες δυνάμεις είναι τεράστια. Αλλά αυτό το θέμα δεν είναι το αντικείμενο αυτού του κειμένου.

Το θέμα του κειμένου είναι πως μπορούμε να αμυνθούμε απέναντι στην επερχόμενη «επίθεση» της «κρίσης». Και αποτελεί προσωπική μου πίστη ότι η ουσιατικότερη αντίσταση δεν είναι άλλη από το εσωτερικό ξερίζωμα της lifestyle υποκουλτούρας και του καταναλωτισμού που διατρέχει σήμερα κάθετα ολόκληρη την κοινωνία μας και η αφοσίωση μας στις ανθρώπινες αξίες της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, του φιλότιμου, της ανθρωπιάς και της δημοκρατίας. Είτε με, είτε χωρίς Ευρώ.